Politiek familiespoor

Leegruimen

Wat velen al meemaakten gebeurt nu ook ons: het ouderlijk huis moet leeggeruimd… Een hele klus. Met emotionele momenten. Hoe kan het anders: zo ongeveer het hele verleden trekt aan je voorbij, gaat door je handen.
En als daar nog eens bijkomt dat er sinds augustus 1959, het tijdstip van verhuizing, zo ongeveer nooit meer iets is weggegooid, dan is dat verzamelde verleden behoorlijk uitgebreid…

Intrigerende erfenis aan boeken

Duizenden boeken komen langs. Hoeveel zullen er nog een goede plek krijgen? Een plek waar ze ingezien of zelfs gelezen worden?
Soms kom je titels tegen waarvan je denkt: wat moeten we hier nu toch mee?
Neem nu het boekje getiteld

‘Optische rotatie en molecuulstructuur’

Het blijkt een proefschrift te zijn ter verkrijging van de graad van doctor in de wis- en natuurkunde aan de Rijksuniversiteit te Leiden, verdedigd door Hans Looyenga ‘op woensdag 5 october 1955 te 15 uur’.

Hans Looyenga (eigenlijk Looijenga, maar die griekse Y vond hij wel stoer staan) was mijn oom! Hij droeg het op aan zijn ouders en zijn vrouw, maar heeft blijkbaar ook een exemplaar cadeau gedaan aan mijn ouders, zijn zus en zwager!

Het is bescheiden van omvang: 43 pagina’s.  Heel goed mogelijk in die tijd een heel normale omvang binnen de faculteit. Maar die 43 pagina’s staan dan ook bol van de geleerdheid en zijn voor een leek als ik, al deed ik ooit Gymnasium B, volstrekt onleesbaar.

Maar de gebruikelijke ‘alternatieve’ laatste stelling dan? Ook daar moet ik het laten afweten….Maar voor wie is ingewijd:

‘Het gebruik van de term ‘souvereiniteit in eigen kring’ door Bouman is in strijd met de historisch gegroeide interpretatie’  (P.J.Bouman, Algemene maatschappijleer, Amsterdam 1949, blz. 45)

Allerlei herinneringen komen boven

Hoe we bij mijn oom Hans en tante Co op bezoek gingen toen we jong waren. Tegenover de Calvé-fabriek in Delft. Hij was op en top chemicus. Maar tegelijk dol op schaken. Probeerde me nog wat tips en trucs bij te brengen. Stuurde trouw een kaart als hij weer eens op een congres in Engeland was. Maar vooral zijn betrokkenheid op de wereld waarin hij leefde vond ik bijzonder.

Op 12 september 2000 gedacht de gemeenteraad van Delft hem:
‘Zoals u allen wellicht zult weten is op 2 augustus jl. overleden de heer Hans Looijenga die van 3 september 1974 tot 29 oktober 1981 lid van onze raad is geweest. Hij is lid geweest van een groot aantal commissies in deze raad, zoals die van Maatschappelijke aangelegenheden, gezondheidszorg, sport en recreatie, volkshuisvesting en milieu, voor de beroep- en bezwaarschriften en voor de verordeningen en tevens ook lid van de algemene raden van het Elektriciteitsbedrijf Delfland en van het Gasbedrijf Delfland.’
Hij zat in de raad voor de AR-partij. Later opgegaan in het CDA.

Geheel rechts: Hans Looyenga

…en wat kom ik tegen: het Notulenboek van de A.R.Studieclub van 7 Maart 1948 – 4 Februari 1952!

Het is de studieclub van de afdeling Wassenaar. En het interessante kost als je wilt weten waar zoals op gestudeerd werd en hoe de discussies gingen.

En voor mij ook interessant wie er op zaten:  naast Hans Looyenga als secretaris, waren mijn opa Lolke Looijenga en mijn vader Joop Hagg en mijn oom Wim Hagg ook lid. Verder kwam ik bekende families tegen, zoals die van Jaap Zijlstra en Sipke van der Land.

In deze periode meldde zich ook het eerste vrouwelijke lid van de studievereniging, Imi de Groot, al gauw gevolgd door anderen.

Waarover spraken zij?

Het is vlak na de crisis die tot ‘de Vrijmaking’ leidde en ik trof dan ook, in een inlegvel,  de twaalf ‘Conclusies van het Congres van Gereformeerden, gehouden van 31 maart – 1 april 1948 te Amersfoort, tot bezinning der politieke roeping’.

Het stuk werd bediscussieerd, maar het is nooit tot een GPV-afsplitsing gekomen in Wassenaar.
‘We mogen het burgerschap van het Koninkrijk Gods  en het kerklidmaatschap niet identiek stellen’
vatte de voorzitter de conclusie samen.

Waarover gaan de inleidingen zoal?
‘De begrenzing van de overheidstaak’, ‘De landsverdediging’, ‘Geleide economie versus vrije economie’. Mijn vader hield zelfs een keer een referaat over ‘de grondwetswijziging van 1848’. Dat had ik nooit achter hen gezocht.

En verder: ‘Samenwerking met de C.H.U.?’, ‘Het tegenwoordige Duitsland’. ‘De Calvinistische Reformatie – een brochure van Algra’, ‘Middenstandspolitiek’, ‘de UNO’,

 ‘de vrouw en de Politiek’.

Ja, ook hierover liet men z’n licht schijnen. En de enige vrouw van het gezelschap mocht de notulen schrijven…. Zij noteerde o.m. ‘De inleider liet ons het verschil in aanleg tussen man en vrouw zien. De moderne vrouw wil dit verdoezelen en zich dezelfde eigenschappen als de man eigen maken. Heerszucht is het gevolg van de emancipatie. (…) In de bespreking werd naar voren gebracht in de eerste plaats: de taak van de vrouw. Dit is de verzorging van het gezin. Een vrouw en moeder moet zij zijn en pas daarna zich geven aan andere belangrijke dingen. In sommige gevallen zal het toe te juichen zijn als een vrouw candidaat werd voor gemeenteraad of tweede kamer (….). Maar het zouden uitzonderingen moeten blijven. Ook werd gesproken over het tekort aan ontwikkeling op politiek terrein bij de meeste vrouwen. We waren het er allen over eens dat dit een feit is en we meer propaganda moeten maken voor onze kiesverenigingen en studieclubs…’

De tijd ging verder: 1949 werd 2015

De studievereniging heeft inmiddels z’n vruchten afgeworpen. Hans Looyenga werd ijverig en betrokken raadslid in de gemeente Delft. En dat werkte weer zo aanstekelijk dat de appels niet ver van zijn stam vielen:  zijn dochter Titia Cnossen-Looijenga werd na een politieke loopbaan in Berkel en Rodenrijs (ChristenUnie), Burgermoeder van de gemeente Woudenberg en is al minstens even betrokken op degenen die aan haar zorg zijn toevertrouwd dan haar vader.

                       

En bij de laatste verkiezingen in Zwolle werd haar broer Job Looijenga tot raadslid gekozen voor de ChristenUnie en zet zich helemaal in voor de stad.

Toekomst…

Ik geef toe: het is nog niet zover dat zij of hij is gespot om Rutte op te volgen. Hoewel: je weet maar nooit! En wat niet is kan nog komen. Dat zie je maar weer bij die AR-studievereniging van ooit…